Porady

Wielu architektów, chcąc zapewnić swoim konstrukcjom jak najlepsze produkty, wpisuje do specyfikacji w projektach : „membrana o paroprzepuszczalności 3000 g". Nie wiedzą, że skutek ich zapobiegliwości często okazuje się odwrotny do zamierzonego.

Dzieje się tak dlatego, że (też zapobiegliwi) dystrybutorzy tego typu produktów wpisują do ulotek, reklam i tym podobnych informacji tak dobrane parametry aby owe „3000" widniało w ulotce.
W zaniechanych już atestach określano tą cechę membran za pomocą parametru nazywanego po prostu „paroprzepuszczalnością", który określał ilość pary wodnej (w gramach) przenikającej przez materiał o powierzchni 1 m˛ w ciągu doby (24h). Stąd jego mianem jest [ g/ m˛ 24h ]. Takie oznaczenie wynika bezpośrednio ze sposobu pomiaru za pomocą złączonych naczyń rozdzielonych badanym materiałem. Do górnej części naczynia dostarcza się powietrze o określonej wilgotności przez określony czas. W dolnej znajduje się sól kuchenna wchłaniająca parę wodną. Po badaniu waży się sól i stwierdza jaka ilość pary wodnej przeniknęła przez badany materiał.

Dla wielu osób jest to bardzo czytelny parametr przedstawiający ilościowo przepływ pary przez membrany i folie oraz inne powłoki (np. farby). Niestety ten parametr ma jedną dużą wadę : jego wielkość zależy od warunków badania. Wynika to z tego, że ten sam materiał badany w wysokiej temperaturze wilgotnego powietrza przepuszcza więcej pary niż podczas badania w niskiej. Jeżeli parametry powietrza (temperatura, wilgotność i ciśnienie) użytego do określenia „paroprzepuszczalności" będą różne to wyniki nie mogą być porównywalne, ponieważ uzyskane wielkości mogą się różnić nawet dwukrotnie dla tego samego materiału. Z tego powodu porównywanie paro-przepuszczalności za jego pomocą jest obarczone dużym ryzykiem pomyłki - materiał gorszy może mieć większy liczbowo parametr niż materiał rzeczywiście lepszy.

W celu lepszego wyjaśnienia posłużymy się przykładem membrany DACHOWA (dwuwarstwowa 115 g/m˛) : w tabeli 3 podaję paro-przepuszczalność tego materiału uzyskaną w laboratorium firmy Lyssy ale w różnych warunkach badawczych. Skutkiem różnic w sposobie badania, ten sam materiał uzyskał bardzo różne wielkości paro-przepuszczalności.

W celu ominięcia tych wszystkich problemów przy określaniu paro-przepuszczalności membran należy porównywać je za pomocą współczynnika Sd, który nazywany jest : EKWIWALENTNĄ (RÓWNOWAŻNĄ) DYFUZYJNIE GRUBOŚCIĄ POWIETRZA dla danego materiału. Współczynnik ten porównuje dyfuzyjność (paro-przepuszczalność) badanego materiału do dyfuzyjności powietrza o określanej grubości. Powietrze stawia opór parze wodnej uzależniony od grubości warstwy. Inaczej można powiedzieć, że współczynnik Sd charakteryzuje właściwości dyfuzyjne warstwy materiału budowlanego o określonej grubości i odpowiada grubości warstwy powietrza o tym samym oporze dyfuzyjnym. Stąd wymiarem tego współczynnika jest metr.

Aby umożliwić naszym klientom porównywanie paro-przepuszczalności membran zrobiliśmy małe zestawienie tej cechy przedstawionej w dwu parametrach : we wspomnianej „paroprzepuszczalności" w [ g/ m˛ 24h ] i w SD . Zrobiliśmy to na podstawie publikowanych przez różnych producentów i dystrybutorów parametrów membran i folii oraz na podstawie własnych badań.
Nie ma dobrej metody na wierne i do końca jednoznaczne przeliczenie> „paroprzepuszczalności" podawanej w [g / m˛ w 24h] na Sd równoważną dyfuzyjnie grubość powietrza podawaną w [m]. Dlatego jednym z dobrych sposobów na pokazanie problemu jest zestawienie tych dwóch parametrów dotyczących paro-przepuszczalności w tabelach dotyczących konkretnych produktów. Wartości Sd przedstawione w tabelach 1 - 5 można porównać na wykresie poniżej :

Tabela 1

Tabela 2

Tabela 3

Tabela 4

Tabela 5