Porady

Membrany wstępnego krycia są stosowane w Polsce już około 30 lat. W Marma Polskie Folie są produkowane ponad 20 lat (od 2002 roku), a od 2003 roku, są stale badane na różnego rodzaju dachach eksperymentalnych. To wynikało z chęci sprawdzenia działania temperatur i promieniowania UV na produkowane membrany. Badania te trwają do dzisiaj. Wynika z nich niezbicie, że temperatury występujące na dachach pochyłych nie mają żadnego wpływu na działanie i trwałość MWK (Membrany Wstępnego Krycia i temperatury)

 

 

Rys.1

 

Warto o tym poinformować naszych klientów, ponieważ co jakiś czas pojawiają się dyskusje na temat wytrzymałości temperaturowej MWK. Są one efektem mylnej interpretacji zdarzających się uszkodzeń membran spowodowanych przez promieniowanie ultrafioletowe (UV), przypisywanych działaniom wysokiej temperatury. Promieniowanie ultrafioletowe (UV) zawarte w świetle słonecznym może uszkodzić MWK tylko wtedy, gdy produkty te są poddane zbyt długiemu nasłonecznieniu. Od razu trzeba zaznaczyć, że jest to wynik niezastosowania się do zaleceń zawartych w instrukcji układania (Instrukcje układania). Takiego naświetlenia można łatwo uniknąć i nie jest ono w żaden sposób uzasadnione (Działanie promieniowania UV na MWK)

 

 

Jak wiadomo z literatury maksymalna temperatura, jaka może występować pod pokryciami blaszanymi w Europie, dotyczy dachów pokrytych blachą płaską w kolorze antracytowym leżącą na połaciach o nachyleniu 50 - 55° znajdujących się na południowej stronie budynków nieosłoniętych drzewami lub innymi obiektami. Natomiast z własnych badań firmy MARMA POLSKIE FOLIE wynika, że w najczęściej budowanych dachach o nachyleniu do 45° z pokryciem wentylowanym (rys.1) temperatury występujące na membranach stanowiących w takich dachach warstwę uszczelniającą nigdy nie przekraczają 80°C (w Polsce). Przepływ powietrza wentylującego wzdłuż kontr łat jest bowiem tym intensywniejszy czym większa jest różnica temperatur między powietrzem wpływającym do szczeliny a pokryciem. Wiadomo, że wentylacja pokrycia (rys.1) lub dachu znakomicie obniża temperatury całego dachu.

 

Warto zauważyć, że w dachu z MWK o pokryciu niewentylowanym (wadliwe rozwiązanie) nawet przy bardzo wysokich temperaturach (chwilowych) na blachach układanych na łatach i kontrłatach temperatury na MWK nie przekraczają 100°C, ponieważ okrężny ruch powietrza zamkniętego pod blachą tworzy poduszkę izolującą o grubości ok. 7 – 8 cm. Jednak dla pewności, w laboratorium MARMA POLSKIE FOLIE przeprowadzono badania wytrzymałości membran na temperaturę 120°C. Membrany podgrzewano w cyklach starzeniowych, a następnie badano paro-przepuszczalność (Sd – równoważną dyfuzyjnie grubość powietrza), wytrzymałość i wodoodporność. Jako kryterium odporności temperaturowej przyjęto wodoodporność MWK. Wyniki badań różniły się w zależności od ciężaru powierzchniowego membran (gramatury g/m²), ale żaden z badanych parametrów nie zmniejszył się na tyle, aby można było stwierdzić, że temperatury 120°C uszkadzają produkowane MWK. W trakcie badań stwierdzono, że większość membran wytrzymuje temperatury 130°C, nie zmieniając w tej temperaturze swoich najważniejszych parametrów.

 

Jednak wobec MWK można posłużyć się również innymi kryteriami stosowanymi wobec wszystkich tworzyw sztucznych.

 

 

MWK produkowane w MARMA POLSKIE FOLIE wykonane są z polipropylenu (PP), który jest polimerem często stosowanym w budownictwie. Aby wyjaśnić pojęcie wytrzymałości termicznej polimerów, trzeba krótko omówić stany fizyczne, w jakich występują polimery oraz temperatury, w których zachodzą przejścia z jednego stanu do drugiego. Jest to bardzo ważne, gdyż determinują one większość właściwości tworzyw sztucznych. Wyróżniane są: stan szklisty, elastyczny oraz plastyczny (rys.2).

 

Polimery w stanie szklistym charakteryzują się dużą sprężystością – pod działaniem sił zewnętrznych ulegają nieznacznym odkształceniom, które są niezależne od czasu działania tych sił i po ich ustąpieniu zanikają.

 

Rys.2

 

Oznaczenia:
Tz - temperatura zeszklenia
Tm - temperatura mięknienia
Tp - temperatura płynięcia
Tr - temperatura rozkładu

 

Ogrzewanie polimerów amorficznych (rys.2) prowadzi do ich przejścia ze stanu szklistego w elastyczny, co następuje w temperaturze zwanej temperaturą zeszklenia. Polimery w stanie elastycznym ulegają odkształceniom elastycznym, które są również odwracalne, jednakże zależą od czasu działania sił zewnętrznych. Dla elastomerów stan elastyczny jest ostatecznym stanem fizycznym i dalsze ogrzewanie prowadzi do ich rozkładu.

 

Duża grupa polimerów w wyniku dalszego podnoszenia temperatury przechodzi do stanu plastycznego (lepko-płynnego), przy czym temperatura tego przejścia zwana jest temperaturą płynięcia (Tp). Pod działaniem sił zewnętrznych polimery te ulegają odkształceniu, które nie zanika po ich ustąpieniu. Do tej grupy należą związki: polichlorek winylu i poliwęglany. Dalsze ich ogrzewanie prowadzi do termicznego rozkładu (po przekroczeniu Tr). Istnieje jeszcze jedna charakterystyczna dla polimerów amorficznych temperatura przemiany, którą jest temperatura mięknienia (Tm). Jest to wielkość umowna, która odpowiada temperaturze utraty sztywności rozpatrywanego polimeru. Jej znajomość jest bardzo istotna, gdyż określa ona górną graniczną temperaturę praktycznego użytkowania tworzywa sztucznego. Wartość liczbowa temperatury mięknienia (Tm) zależy od metody jej wyznaczania.

Wyżej opisane przemiany fizyczne są dla termoplastów przemianami odwracalnymi. Jeżeli podczas ogrzewania nie została przekroczona temperatura rozkładu Tr, to studzenie termoplastów powoduje ich przechodzenie przez poszczególne stany fizyczne w odwrotnej kolejności. Zjawisko to jest wykorzystywane podczas formowania wyrobów z tworzyw sztucznych. Tak więc dla oceny trwałości polimerów stosowanych do produkcji materiałów pokryciowych i elementów dachowych należy posługiwać się dwoma parametrami: temperaturą mięknienia (Tm) i temperaturą rozkładu (Tr).